Διοικητικό Συμβούλιο
Αγαπητοί συμπολίτες και μέλη του ΕΕΣ, σας καλωσορίζω στην ιστοσελίδα μας και σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας στο εθελοντικό έργο του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου.
Εύχομαι όλοι οι εθελοντές αλλά και οι ευαισθητοποιημένοι στις αξίες του Ερυθροσταυρικού Κινήματος πολίτες, να έχουν πάντα πίστη στο έργο τους, αγάπη στο συνάνθρωπο, μα κυρίως ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ σε κάθε στιγμή της ζωής τους και σε κάθε αποστολή.
Οι ημέρες που διανύουμε ως κοινωνία είναι δύσκολες, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως λόγω της κρίσης των ΑΞΙΩΝ και η επιλογή κανείς να επενδύσει στον εθελοντισμό, τούτη τη στιγμή, είναι επιλογή ζωής, είναι επιλογή δημιουργίας, μα πάνω από όλα είναι επιλογή εξέλιξης για την ανθρωπότητα, την ίδια στιγμή που όλα τα άλλα οικονομικά και μη μεγέθη ομιλούν για κατάρρευση.
Πάγκαλος Άρης
Πρόεδρος
Παρασκευάκη Αλεξάνδρα
Μέλος
Τζάβλας Γεώργιος
Αντιπροέδρος
Μετοχιανάκης Δημήτριος
Μέλος
Μαρκάκη Μαρία
Γραμματέας
Τζερεμέ Ελένη
Μέλος
Κατσαφάρου Μαρία
Ταμίας
Τζώρτζη Λυδία
Μέλος
Μαρνέλλου Αγγέλα
Μέλος
Χαβάκης Γεώργιος
Μέλος
Παγκάλου Νατάσα
Μέλος
Ιστορία του Ερυθροσταυρικού Κινήματος
ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Α. Διεθνής Ερυθρός Σταυρός
Ο Ερυθρός Σταυρός είναι ένας διεθνής οργανισμός ανθρωπιστικού χαρακτήρα, ο οποίος ιδρύθηκε με σκοπό την προσφορά βοήθειας στα θύματα των πολέμων. Είναι μία από τις πρώτες μη κυβερνητικές οργανώσεις και στις μέρες μας η μεγαλύτερη και σημαντικότερη, με δράση σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ο Ερυθρός Σταυρός σε καιρό ειρήνης παρεμβαίνει σε περιπτώσεις καταστροφών, ενώ ασχολείται ιδιαίτερα με το ζήτημα των προσφύγων.
Αφορμή για την ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού στάθηκε η Μάχη του Σολφερίνο (24 Ιουνίου 1859), κατά την οποία οι Γάλλοι νίκησαν τους Αυστριακούς στην πόλη Σολφερίνο της βόρειας Ιταλίας, μετά από ολοήμερη μάχη. Αυτόπτης μάρτυς της αγριότητας των πολεμικών συγκρούσεων, ο Ελβετός επιχειρηματίας Ζαν Ανρί Ντυνάν, ο οποίος ταραγμένος από την αγωνία των τραυματισμένων στρατιωτών, οργάνωσε ένα δίκτυο βοήθειας, με τη συνδρομή ντόπιων εθελοντών.
 |
| Ερρίκος Ντυνάν – Ο ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού |
Με την επιστροφή του στη Γενεύη, ο Ντυνάν γράφει ένα βιβλίο με τίτλο «Αναμνήσεις από το Σολφερίνο», στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναπτύσσει ιδέες για την εθελοντική βοήθεια κατά τη διάρκεια του πολέμου. Προτείνει οι τραυματίες και όλοι όσοι τους φροντίζουν να θεωρούνται ουδέτεροι, ακόμα και στο πεδίο της μάχης. Τον Αύγουστο του 1863 πέντε πολίτες της Γενεύης, οι Γκιστάβ Μουανιέ, Λουί Απιά, Τεοντόρ Μωνουάρ, Γκιγιόμ Ντυφούρ και Ανρί Ντυνάν, ιδρύουν τη Διεθνή Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυματιών. Στις 29 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου ειδικοί από 16 χώρες συναντώνται στη Γενεύη και υιοθετούν τις ιδέες του Ντυνάν.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 22 Αυγούστου του 1864, με πρωτοβουλία της Ελβετίας διοργανώνεται μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη και υπογράφεται η Σύμβαση της Γενεύης, όπου αναγνωρίζεται ο ρόλος της Επιτροπής και η υποχρέωση των εμπολέμων να προστατεύουν τους τραυματίες και να τους παρέχουν τις απαραίτητες φροντίδες. Οι αρχές της Σύμβασης του 1864 επεκτάθηκαν αργότερα στους τραυματίες των συγκρούσεων στη θάλασσα (1899 και 1907), στους αιχμαλώτους πολέμου (1929) και στους άμαχους πληθυσμούς (1949).
 |
| Η υπογραφή της Συνθήκης της Γενεύης |
Το 1876 η Διεθνής Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυματιών θα μετονομασθεί σε Διεθνή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, όπως είναι γνωστή και σήμερα. Ως έμβλημα του Ερυθρού Σταυρού υιοθετείται ο κόκκινος ισοσκελής σταυρός σε λευκό φόντο, που είναι η ελβετική σημαία με αντεστραμμένα χρώματα. Οι μουσουλμανικές χώρες που εισήλθαν στον Διεθνή Οργανισμό αργότερα απαίτησαν την αλλαγή του εμβλήματος, που παρέπεμπε στον Χριστιανισμό. Έπειτα από διαπραγματεύσεις αποφασίστηκε οι χριστιανικές χώρες να χρησιμοποιούν τον Ερυθρό Σταυρό και οι μουσουλμανικές χώρες την Ερυθρά Ημισέληνο.
Πηγή: http://www.sansimera.gr/articles/22#ixzz3CNkNJNL8
Οι Συνθήκες της Γενεύης
| Το 1862, ο Ερρίκος Ντυνάν δημοσίευσε το βιβλίο του, Αναμνήσεις εκ Σολφερίνο, περιγράφοντας τις φρικαλεότητες του πολέμου.
Οι εμπειρίες του Ντυνάν στον πόλεμο, τον προέτρεψαν να προτείνει:
Η πρώτη πρόταση οδήγησε στην εγκαθίδρυση του Ερυθρού Σταυρού. Η δεύτερη πρόταση οδήγησε στην Πρώτη Σύμβαση της Γενεύης. Για αυτή του την πολύτιμη συνεισφορά, ο Ερρίκος Ντυνάν ήταν ο πρώτος που του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1901. Τα δέκα άρθρα της Πρώτης Σύμβασης υιοθετήθηκαν στις 22 Αυγούστου του 1864 από δώδεκα κράτη. Η δεύτερη συνθήκη υιοθετήθηκε από την Σύμβαση της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών, ασθενών και ναυαγών των ενόπλων δυνάμεων που βρίσκονται στη θάλασσα στις 6 Ιουλίου του 1906 και απευθύνεται ειδικά σε μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων στη θάλασσα. Συνεχίστηκε από την Σύμβαση της Γενεύης για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου στις 27 Ιουλίου του 1929 και τέθηκε σε ισχύ στις 19 Ιουνίου του 1931. Εμπνευσμένα από το κύμα ανθρωπιστικού και ειρηνηστικού ενθουσιασμού μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την οργή για τα εγκλήματα πολέμου που αποκαλύφθηκαν από τις Δίκες της Νυρεμβέργης, μια σειρά από συνέδρια πραγματοποιήθηκαν το 1949, επιβεβαιώνοντας, επεκτείνοντας και ανανεώνοντας τις προηγούμενες τρεις Συμβάσεις προσθέτοντας μία νέα Σύμβαση της Γενεύης σχετικά με την προστασία των πολιτών σε καιρό πολέμου. Παρά την έκταση των συνθηκών αυτών, διαπιστώθηκε διαχρονικά ότι ήταν ελλειπή. Στην ουσία, η φύση των ένοπλων συγκρούσεων είχε μεταβληθεί από την αρχή της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, οδηγώντας πολλούς στο συμπέρασμα ότι οι Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 απευθύνονταν σε μία υπό εξαφάνιση πραγματικότητα: από τη μία, οι περισσότερες ένοπλες συγκρούσεις ήταν πλέον εσωτερικές, ή εμφύλιοι πόλεμοι, ενώ από την άλλη οι περισσότεροι πόλεμοι είχαν μετουσιωθεί σε ασσύμετροι. Επιπλέον οι σύγχρονες ένοπλες συγκρούσεις επηρέαζαν μεγαλύτερο αριθμό αμάχων, το οποίο κατέδειξε την ανάγκη για την προσφορά προστασίας σε αμάχους και υποδομές με απτά μέτρα, και την ανάγκη για αναθεώρηση των Συμβάσεων της Χάγης του 1899 και του 1907. Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, υιοθετήθηκαν δύο Πρωτόκολλα το 1977, τα οποία επέκτειναν τους όρους των Συμβάσεων του 1949 με επιπλέον προστατευτικά μέτρα. Το 2005, ένα τρίτο σύντομο Πρωτόκολλο προστέθηκε για τη θέσπιση ενός συμπληρωματικού συμβόλου προστασίας για ιατρικές υπηρεσίες ως εναλλακτική λύση των συμβόλων του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου, κυρίως για εκείνες τις χώρες που τα βρίσκουν αμφισβητήσιμα. Οι Συμβάσεις της Γενεύης εμπεριέχουν κανόνες που ισχύουν κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων και αποσκοπούν στην προστασία των ανθρώπων, οι οποίοι δεν παίρνουν ή δεν παίρνουν πλέον μέρος στις εχθροπραξίες. Για παράδειγμα:
Στη Διπλωματία, ο όρος convention δεν έχει την κοινή έννοια της συνέλευσης ατόμων, αλλά χρησιμοποιείται ως διεθνή συμφωνία, ή συνθήκη. Οι πρώτες τρεις Συμβάσεις της Γενεύης αναθεωρήθηκαν και επεκτάθηκαν το 1949 σε μία τέταρτη η οποία υιοθετήθηκε εκείνη τη χρονιά.
Και οι τέσσερις Συμβάσεις αναφέρονται ως «Συμβάσεις της Γενεύης του 1949» ή πιο απλά «Σύμβαση της Γενεύης». Οι Συμβάσεις του 1949 τροποποιήθηκαν με τρία συμπληρωματικά πρωτόκολλα:
Οι παραβιάσεις των Συμβάσεων δεν αντιμετωπίζονται όλες το ίδιο. Τα πιο σοβαρά εγκλήματα ορίζονται ως σοβαρές παραβιάσεις και παρέχουν έναν νομικό ορισμό για τα εγκλήματα πολέμου. Σοβαρές παραβιάσεις της Τρίτης και Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης είναι οι ακόλουθες, εφόσον διαπράττονται ενός ατόμου που προστατεύεται από τη σύμβαση:
Επίσης θεωρούνται σοβαρές παραβιάσεις της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης οι εξής:
Τα Συμβαλλόμενα Μέρη των Συμβάσεων αυτών πρέπει να θεσπίσουν και να εφαρμόσουν τη νομοθεσία η οποία τιμωρεί κάποιο από αυτά τα εγκλήματα. Επιπλέον τα Έθνη είναι υποχρεωμένα να αναζητήσουν για τα άτομα που φέρονται ότι διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα, ή που διέταξαν την πραγματοποίησή τους, και να τους φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους και από τον τόπο όπου διαπράχτηκαν τα εγκλήματα αυτά. Η αρχή της οικουμενικής δικαιοδοσίας ισχύει και για την διερεύνηση σοβαρών παραβιάσεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών όταν επικαλείται την εξουσία και τη δικαιοδοσία του που απορέει από το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή της οικουμενικής δικαιοδοσίας. Αυτό συνέβη από το Συμβούλιο Ασφαλείας με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη Ρουάντα και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία για την διερεύνηση και/ή δίωξη καταγγελόμενων παραβιάσεων. Αν και οι πολεμικές συγκρούσεις έχουν αλλάξει δραματικά από τις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949, εξακολουθούν να θεωρούνται ο ακρογωνιαίος λίθος του σύγχρονου Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου. Προστατεύουν μαχητές, οι οποίοι βρίσκονται εκτός μάχης και προστατεύουν αμάχους που ζουν παγιδευμένοι στη ζώνη του πολέμου. Αυτές οι Συμβάσεις ήρθαν στο προσκήνιο για όλες τις πρόσφατες διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στο Αφγανιστάν (2001 – σήμερα), η εισβολή στο Ιράκ το 2003, η εισβολή της Τσετσενίας (1994 – σήμερα) και ο Πόλεμος στη Γεωργία το 2008. Οι σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις εξακολουθούν να εξελίσσονται και οι γραμμές μεταξύ αμάχων και μαχητών είναι αρκετά θολές (για παράδειγμα ο εμφύλιος πόλεμος στη Σρι Λάνκα, ο εμφύλιος πόλεμος στο Σουδάν και ένοπλες συγκρούσεις στην Κολομβία). Το Κοινό Άρθρο 3 αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις, συνεπικουρούμενο από το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο ΙΙ (1977). Αυτά ορίζουν τις ελάχιστες νομικές προδιαγραφές που πρέπει να ακολουθούνται για εσωτερικές συγκρούσεις. Διεθνή δικαστήρια, όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήτιο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, έχουν συμβάλει στην αποσαφήνιση του διεθνούς δικαίου στον τομένα αυτό. Το 1999 στην υπόθεση ενάντια στον Dusko Tadic, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία έκρινε ότι οι σοβαρές παραβιάσεις δεν ισχύουν νόμο σε διεθνείς συγκρούσεις, αλλά και σε εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις. Περαιτέρω, οι διατάξεις αυτές θεωρούνται εθιμικό διεθνές δίκαιο, επιτρέποντας σε διώξεις εγκλημάτων πολέμου από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης για τις ομάδες που έχουν υπογράψει, αλλά ακόμη και για εκείνες που δεν έχουν υπογράψει τις Συμβάσεις της Γενεύης. Οι τέσσερις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949, κυρώθηκαν από την Ελλάδα με το Ν. 3481 «Περί κυρώσεως των Συμβάσεων της Γενεύης της 12ης Αυγούστου 1949», στις 30.12.1955/5.1.1956, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α΄ 3/1956. Το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο Ι κυρώθηκε με το Ν. 1786/1988, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α’ 125/1988 και το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο ΙΙ κυρώθηκε με το Ν. 2105/1992, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α’ 196/1992. |
Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877, με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας. Από τη στιγμή της ίδρυσής του αναγνωρίσθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού και σήμερα αποτελεί μέρος της «οικογένειας» του Διεθνούς Κινήματος Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Στη μακρά πορεία του παραμένει σταθερά αφοσιωμένος στις διεθνείς ανθρωπιστικές αρχές και στην αλληλέγγυα εθελοντική προσφορά βοήθειας προς τον συνάνθρωπο.
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι ο μεγαλύτερος μη κυβερνητικός οργανισμός στην Ελλάδα με σύνθετο έργο που βασίζεται στην εθελοντική δράση και την άμεση ανταπόκριση των πολιτών. Κινητοποιείται στοχεύοντας πάντα στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου σε περιόδους πολέμου και ειρήνης, στηρίζοντας τραυματίες, ασθενείς, πρόσφυγες, ηλικιωμένους, ανθρώπους με οικονομικές δυσκολίες και άτομα από κάθε ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού. Η δράση του έχει συνδεθεί με την επαγρύπνηση, την αλληλεγγύη και τη φιλαλληλία και είναι συνώνυμη της αφιλοκερδούς προσφοράς και της ανιδιοτέλειας.
Οι βασικοί σκοποί και στόχοι του Ε.Ε.Σ. είναι:
- Σε καιρό πολέμου: η συνδρομή και επικουρία στο έργο της Στρατιωτικής Υγειονομικής Υπηρεσίας, η νοσηλευτική περίθαλψη τραυματιών και ασθενών, καθώς και η προστασία των αιχμαλώτων, του άμαχου πληθυσμού και των θυμάτων πολέμου.
. - Σε καιρό ειρήνης: η αρωγή και συμπαράσταση στα θύματα θεομηνιών και επιδημιών, καθώς και η αυτόνομη ή σε συνεργασία με το Κράτος και κοινωνικούς φορείς, ανθρωπιστική δραστηριότητα.
Από το 1877 έως σήμερα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός συνεχίζει άκοπα να επιτελεί το ανθρωπιστικό του έργο φροντίζοντας τις πιο αδύναμες πληθυσμιακές ομάδες της χώρας. Σε συνεργασία με άλλους θεσμικούς φορείς, κρατικούς και μη, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι στο πλευρό κάθε ανθρώπου, οικογένειας ή ομάδας που αντιμετωπίζει δυσκολίες χωρίς να θέτει φυλετικά, εθνικά ή οικονομικής κατάστασης όρια στη δράση του. Παράλληλα, όταν και όποτε υπάρχει ανάγκη στο εξωτερικό, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ενεργοποιείται σε συνεργασία με τους Εθνικούς Συλλόγους άλλων χωρών για την αποστολή διεθνούς βοηθείας.
Από το 1877 έως σήμερα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός συνεχίζει άκοπα να επιτελεί το ανθρωπιστικό του έργο φροντίζοντας τις πιο αδύναμες πληθυσμιακές ομάδες της χώρας. Σε συνεργασία με άλλους θεσμικούς φορείς, κρατικούς και μη, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι στο πλευρό κάθε ανθρώπου, οικογένειας ή ομάδας που αντιμετωπίζει δυσκολίες χωρίς να θέτει φυλετικά, εθνικά ή οικονομικής κατάστασης όρια στη δράση του. Παράλληλα, όταν και όποτε υπάρχει ανάγκη στο εξωτερικό, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ενεργοποιείται σε συνεργασία με τους Εθνικούς Συλλόγους άλλων χωρών για την αποστολή διεθνούς βοηθείας
Με βαθιά ανθρωπιστικά ιδανικά και με αίσθημα ευθύνης, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ήταν και είναι παρών στα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας αλλά και διεθνώς, και συνεχίζει να επιτελεί το σύνθετο ανθρωπιστικό έργο πάντα με στόχο τον άνθρωπο και πάντα με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο.
Η ιστορική πορεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, είναι συνώνυμη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Βρίσκεται διαρκώς δίπλα σε όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε όλες τις φορτισμένες, συναισθηματικά, εθνικά και πολιτικά, στιγμές της ελληνικής κοινωνίας.
Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι παρών για να προσφέρει αρωγή και συμπαράσταση με συνέπεια και ανιδιοτέλεια. Η δράση του υποστηρίζεται από τη συλλογική κινητοποίηση των πολιτών, γεγονός που αναδεικνύει την πολύπλευρη και πολυσήμαντη δράση των εθελοντών του ως αδιάψευστο μάρτυρα της αλληλέγγυας προσφοράς που είναι έμφυτη στην ελληνική κοινωνία.
Τοπικό τμήμα Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αγίου Νικολάου
Ιστορικό ίδρυσης του Παραρτήματος Αγίου Νικολάου
Πρώτος πρόεδρος του Τμήματος υπήρξε ο δικηγόρος Νικόλαος Αποστολάκης για τη θητεία του οποίου λίγα στοιχεία είναι γνωστά.
Ακολούθησε το 1985 ο Γεώργιος Χατζηδάκης, Δήμαρχος τότε της πόλης Αγίου Νικολάου, μετά από παρότρυνση στελέχους της Κεντρικής Διοίκησης του ΕΕΣ. Αντιπρόεδρος ο Δημήτριος Μετοχιανάκης Οδοντίατρος, Γραμματέας η Ρούλα Καναβάκη Εκπαιδευτικός, Ταμίας η Αγγέλα Μαρνέλλου Κοινωνική Λειτουργός και Μέλη οι, Μαρία Γιωτάκη, Μαρία Αρναουτάκη, Μαρία Γιούργου και Αικατερίνη Δεσποτάκη.
Σημαντική προσφορά στην τοπική κοινωνία και στους αναξιοπαθούντες ολόκληρου του νομού και σε ορισμένες περιπτώσεις και σε περιοχές εκτός νομού, όπως στην αποστολή ποσότητας ρουχισμού και τροφίμων στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας (δυο τριαξονικά φορτηγά αυτοκίνητα) και στη φιλοξενία 15 ενηλίκων μεταναστών και 2 παιδιών επίσης από τη Γιουγκοσλαβία.
Οργάνωση μαθημάτων πρώτων βοηθειών με τη υποστήριξη των ιατρών, Ιωάννη Τζώρτζη, Μασούτ Χάνι, Ανδρέα Μαμαντόπουλου, Πανίκου Καρατσή και βεβαίως των εκπαιδευτών Νοσηλευτκής και Σαμαρειτών από το Ηράκλειο.
Πρώτη ομάδα Σαμαρειτών Αγίου Νικολάου με επτά εθελοντές το 2003.
Συμμετοχή του Τμήματος στα Παγκρήτια Συνέδρια του ΕΕΣ στα Χανιά, στο Ηράκλειο και στο Πανελλήνιο Συνέδριο ΕΕΣ με εκπροσώπους τον Πρόεδρο και τη Γραμματέα του ΔΣ.
Επίσκεψη στη Σητεία τριμελούς αποστολής μετά του προέδρου Γεωργίου Χατζηδάκη και ίδρυση του Περιφερειακού Τμήματος Σητείας ΕΕΣ.
Ας δούμε όμως μέσα από τα προσωπική μάτια μιας εθελόντριας, μέλους του ΔΣ και δραστήριου στελέχους για πολλά χρόνια, πως αποτυπώνεται η πραγματική ιστορία του Τμήματος.
Πριν από 30 περίπου χρόνια και μετά τις σπουδές μου στη Νομική Σχολή Αθήνας και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου επέστρεψα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου Κρήτης. Τότε μου πρότεινε η Ερυθροσταυρίτισσα οδοντίατρος αείμνηστη Χρονάκη-Γιούργου Μαρίκα να συμμετάσχω στο τοπικό τμήμα του Ερυθρού Σταυρού ως γραμματέας. Δέχτηκα με χαρά μετά και την προτροπή της θείας μου Μαρίκας Αγγελάκη που ήταν ήδη εθελόντρια αδελφή νοσοκόμα του ΕΕΣ Ιεράπετρας, η οποία μου ετόνισε ότι είναι ύψιστη τιμή η πρόταση που μου έγινε. Πρόεδρος τότε ήταν ο κ. Χατζηδάκης Γεώργιος, έμπορος και τέως Δήμαρχος της πόλης μας, ταμίας ήταν ο Μαθηματικός και Λυκειάρχης Επιτροπάκης Ιωάννης και μέλη ο κ. Κεκελέκης Κων/νος, κτηνίατρος, η κ. Νιωτάκη Μαρίκα, φιλόλογος καθηγήτρια, ο κ. Δημήτρης Κουνενάκης, τραπεζικός υπάλληλος, ο κ. Τζώρτζης Ιωάννης χειρουργός και η κ. Μαρνέλλου Αγγέλα, κοινωνική λειτουργός και εκπρόσωπος της Πρόνοιας της Νομαρχίας. Συνεδριάζαμε συνήθως στο εμπορικό κατάστημα του Προέδρου ή σε χώρο της εκκλησίας γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για ενοίκιο. Αυτό βέβαια ουδόλως μας εμπόδισε να κάνουμε τα καθήκοντα μας με ενθουσιασμό. Στις εορτές, με τα χρήματα των μελών του συμβουλίου και ίσως κάποια χορηγία ή δωρεά, μοιράζαμε τσάντες με τρόφιμα κα λίγα χρήματα στους αναξιοπαθούντες της πόλης και της γύρω περιοχής σύμφωνα με τα ονόματα που μας έδινε η Κοινωνική Πρόνοια ή ατόμων που είχαν πέσει στην αντίληψη μας. Συμμετείχαμε κάθε χρόνο στον έρανο του ΕΕΣ -εκτός από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης- και τα χρήματα μέσω της Εθνικής Τράπεζας αποστέλλονταν στο ΕΕΣ Αθήνας και εκείνοι μετά από αρκετό χρόνο μας απέστελναν το ποσό που αναλογούσε στο τμήμα μας. Ανταποκρινόμασταν και ανταποκρινόμαστε αμέσως σε κάθε κάλεσμα των κεντρικών γραφείων του ΕΕΣ Αθήνας για συλλογή ρουχισμού, τροφίμων και φαρμάκων για να σταλούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε πληγείσες από πολέμους και θεομηνίες περιοχές. Στις προσπάθειες αυτές μας συνέδραμαν και συμπολίτες, ακόμη και μη μέλη του Ερυθρού Σταυρού. Ποτέ δεν μείναμε αμέτοχοι και αδιάφοροι σε κάθε κάλεσμα και οι προσφορές είναι αμέτρητες. Τα οικονομικά μας πάντα πενιχρά και επί σειρά ετών τα μέλη του συμβουλίου προσφέραμε από το υστέρημα μας για να δώσουμε λίγη παρηγοριά. Κάποιες λίγες δωρεές ήταν σπάνιες και για να αντεπεξερχόμαστε οργανώναμε μικρές εκδηλώσεις, ομιλίες, συνεστιάσεις, τσάι και παζάρι. Πάντα εορτάζαμε την Παγκόσμια ημέρα του Ερυθρού Σταυρού στις 8 Μαΐου με ανακοινώσεις στους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, στην τοπική εφημερίδα «Ανατολή», ομιλίες σε σχολεία και σε χώρους εκδηλώσεων που αφιλοκερδώς μας παρείχαν οι ξενοδόχοι της πόλης και ο Δήμος, -είχα ομιλήσει αρκετές φορές- και έτσι βρίσκαμε τον τρόπο να ενημερώνουμε και να ευχαριστούμε τους συμπολίτες μας και να τους φέρνουμε κοντά μας συνδυάζοντας κάποιες εκκλησιαστικές και μουσικές εκδηλώσεις. Οι συμμετοχές μας σε συνέδρια, πολλές. Στο Παγκρήτιο συνέδριο του ΕΕΣ Χανίων, όπου η φιλοξενία ήταν άψογη, μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστούμε με τα τοπικά τμήματα της Κρήτης και να ενημερωθούμε για τις δράσεις τους. Πρόεδρος του ΕΕΣ Χανίων ήταν ο γιατρός Σκαράκης Ιωάννης και Πρόεδρος Κρήτης ο ωτορινολαρυγγολόγος κ. Χελιδόνης. Διοργανώσαμε και εμείς Παγκρήτιο συνέδριο που στέφθηκε με επιτυχία και μας δόθηκε ξανά η ευκαιρία για συνεργασία, φιλοξενία, συνεστιάσεις και ξεναγήσεις στην περιοχή μας. Προσωπικά εκλέχτηκα να συμμετάσχω στο Πανελλήνιο συνέδριο της Νεότητας του ΕΕΣ στην Αθήνα, στην Κηφισιά. Πήρα πολύτιμες γνώσεις και κατευθύνσεις για να οργανώσω τη νεότητα του Αγίου Νικολάου, πράγμα που πραγματοποίησα όσο το δυνατόν καλύτερα. Μετά από πολλές προσπάθειες ξεκίνησαν και τα μαθήματα για την εκπαίδευση των Εθελοντριών Αδελφών Νοσοκόμων με συντονίστρια την κ. Καλεμάκη Μαρία από το Ηράκλειο. Εκπαιδευτές ήταν οι γιατροί Δ. Μετοχιανάκης, Ι. Τζώρτζης, Παννίκος Καρατζής, Μασούντ Χάνι. Πολύς ενθουσιασμός και πολύ διάβασμα για ένα χειμώνα και στο τέλος οι εξετάσεις. Παρακολούθηση 40 ωρών πρακτικής άσκησης στο Νοσοκομείο και τέλος η ορκωμοσία. Έκτοτε αρκετές φορές, οργανώθηκαν μαθήματα Πρώτων Βοηθειών με τη συνδρομή ιατρών και νοσηλευτών του νοσοκομείου μας και μεγάλη συμμετοχή από την τοπική κοινωνία. Αποκτήσαμε την ταυτότητα του Βοηθού Πρώτων Βοηθειών, την οποία ανανεώναμε ανά διετία με νέα μαθήματα. Εν τω μεταξύ παλαιά μέλη του συμβουλίου αποχώρισαν για λόγους υγείας και γήρατος και νέα μέλη, όπως η νηπιαγωγός Μαρκάκη Μαρία ανελάβαντο ταμείο και επίσης ο πατέρας Γεώργιος Τζάβλας, ο οποίος τυγχάνει να χρωστάει ευγνωμοσύνη στον Ερυθρό Σταυρό για την ανεύρεση θείου του που αγνοείτο από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λάβαμε πρόσκληση από τη Σητεία Λασιθίου να τους βοηθήσουμε να οργανώσουν και αυτοί τμήμα του ΕΕΣ. Πραγματοποιήσαμε την επιθυμία τους και μεταβήκαμε στη Σητεία, ο Πρόεδρος κ. Χατζηδάκης. ο αντιπρόεδρος κ. Κουναλάκης Εμμανουήλ, η υπεύθυνη κοινωνικής πρόνοιας Μαρνέλλου Αγγέλα και εγώ. Αυτή ήταν μια δραστηριότητα που μας χαροποίησε και έκτοτε με ικανοποίηση παρακολουθούμε την μετέπειτα εξέλιξη τους που είναι ιδιαίτερα σημαντική. Με τον Πρόεδρο κ. Χατζηδάκη συμμετείχα στο Πανελλήνιο Ερυθροσταυρικό συνέδριο στην Αθήνα όπου ενημερωθήκαμε για τις πανελλήνιες δραστηριότητες των Ερυθροσταυριτών της Ελλάδας. Αρκετά χρόνια ανακοινώνονταν καθημερινά από τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς οι αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού της Ελλάδας και του εξωτερικού για τους αγνοούμενους των τελευταίων πολέμων και υπήρξαν θαυμάσια αποτελέσματα. Επίσης, πάντα στην Παγκόσμια ημέρα του ΕΕΣ, αναγιγνώσκονταν από το ραδιόφωνο και δημοσιεύονταν στον τοπικό τύπο ομιλίες και συνεντεύξεις, όπου μιλούσαμε για συγκεκριμένο θέμα που αφορούσε την καθημερινότητα μας και ήταν επίκαιρο. Εκλέχθηκα από τα κεντρικά γραφεία του ΕΕΣ ως μέλος με την υποχρέωση να μεταβαίνω στην Αθήνα κάθε χρόνο για συνεδρίαση. Στο διάστημα των χρόνων αυτών κατορθώσαμε – ενίοτε με δυσκολίες- να εκπαιδευτούν 3 ομάδες Εθελοντριών Αδελφών Νοσοκόμων, πολλές ομάδες ενηλίκων Εθελοντών Σαμαρειτών και ανηλίκων Σαμαρειτών, πολλοί βοηθοί πρώτων βοηθειών και να συμμετάσχουν νέα μέλη στο τοπικό τμήμα του ΕΕΣ Αγίου Νικολάου, στη Νεότητα και στην Κοινωνική Πρόνοια με πολύ ενθουσιασμό και δραστηριότητες. Κάποια μέλη δυστυχώς απεβίωσαν ή παραιτήθηκαν λόγω προβλημάτων υγείας και απεβίωσε ο Πρόεδρος, ιατρός Κουναλάκης Εμμανουήλ, του οποίου τη θέση ανέλαβε ο επίσης ιατρός Ω.Ρ.Λ. κ. Πάγκαλος Άρης. Ο Δήμος μας, λόγω ελλείψεως χρημάτων, μας παρεχώρησε στέγη και οι Σαμαρείτες έχουν έδρα την Παιδόπολη Νεάπολης όπου φυλάσσουν και τον εξοπλισμό τους. Δεν πρέπει να λησμονήσω και την έκδοση του περιοδικού της νεότητας του ΕΕΣ με αξιόλογα θέματα που άρεσε πολύ αλλά δυστυχώς έπαψε να δημοσιεύεται. Φέτος πάλι, το 2020, κόψαμε τη βασιλόπιτα όλοι μαζί σε μικρή μεσημεριανή συνεστίαση και ήταν ωραία και ζεστά! Εύχομαι ολόψυχα υγεία και δύναμη σε όλα τα μέλη του τοπικού τμήματος του ΕΕΣ Αγίου Νικολάου, αγάπη και ενότητα ώστε να μπορούμε να αντεπεξερχόμαστε στις δυσκολίες που παρουσιάζονται και να έχουμε αξιοπρεπή παρουσία σε ό,τι τυχόν χρειάζεται ο Άγιος Νικόλαος, η Κρήτη και η Ελλάδα μας. Το τοπικό τμήμα του ΕΕΣ Αγίου Νικολάου χαίρει απεριόριστης εκτίμησης από την κοινωνία μας και πάντα ανταποκρίνονται στα καλέσματα μας και θαυμάζουν τα μέλη μας σε παρελάσεις και πολιτιστικά δρώμενα. Και εμείς εγκαρδίως τους ευχαριστούμε και υποσχόμαστε να είμαστε παρόντες σε κάθε κάλεσμα.
Το μέλος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
Αγίου Νικολάου
Ρούλα Εμμ. Καναβάκη
Καθηγήτρια Δικαίου
